Πολλά τα δεινά κοὐδέν δικηγόρου δεινότερον πέλει, λέει η παροιμία.
Στις 24 και 25 Φεβ 08 ψηφίζουν (-με) οι Αθηναίοι δικηγόροι τους εκπροσώπους μας. Ομολογώ ότι είναι μια εκλογή που μου προκαλεί αμηχανία. Όχι μόνο επειδή δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με τα κοινά μας, δηλαδή με τους γόνους επιφανών οικογενειών και επιτυχημένων πατέρων, τους εργατικολογοπατέρες και την κάθε ξανθιά μπίμπω που εκτίθεται ως υποψήφια, αλλά και επειδή δεν νομίζω ότι γίνεται συζήτηση για τα θέματα που με ενδιαφέρουν ως δικηγόρο.
Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα ψήφιζα όποιο συνδυασμό θα υποστήριζε ταυτόχρονα τις εξής θέσεις:
– Κατάργηση της υποχρεωτικής παράστασης δικηγόρου σε συμβολαιογραφικές δικαιοπραξίες σχετικές με ακίνητα.
– Κατάργηση του συστήματος της κατώτατης αμοιβής.
– Κατάργηση της οργάνωσης των δικηγόρων ανά Πρωτοδικεία και των περιορισμών του ανταγωνισμού που συνδέονται με αυτήν.
– Περαιτέρω φιλελευθεροποίηση της νομοθεσίας περί δικηγορικών εταιρειών.
– Ουσιαστική αναβάθμιση των εξετάσεων των ασκουμένων δικηγόρων∙ αλλιώς κατάργησή τους.
– Συγχώνευση του μερίσματος και του βοηθήματος που δίνεται σε όσους δικηγόρους έχουν ως επτά έτη δικηγορίας σε ενιαίο βοήθημα, χορηγούμενο μόνο σε δικηγόρους έως δεκαετίας.
Μάλλον δεν θα ψηφίσω φέτος…
Ετικέτες: δικηγόροι
Συνιστολόγιο 
15 Φεβρουαρίου 2008 στο 2:01 μμ |
Περαιτέρω φιλελευθεροποίηση της νομοθεσίας περί δικηγορικών εταιρειών:μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος;
15 Φεβρουαρίου 2008 στο 3:51 μμ |
Μάλλον όχι, γιατί δεν τα ξέρω με πολλές λεπτομέρειες. Το νόημα είναι ότι προβάλλονται από τον νόμο αρκετά εμπόδια, λιγώτερα πλέον απ’ ό,τι παλιότερα, στην συνένωση των δικηγόρων σε εταιρείες. Αυτά έχουν να κάνουν κυρίως με τον περιορισμό της εταιρείας στα όρια του πρωτοδικείου της, που είναι ένα γενικώτερο θέμα, και με την προσωπική φύση των εταιρειών, που κατά την γνώμη μου εμποδίζει την ανάπτυξή τους, ιδίως μακροπρόθεσμα. Όσο περισσότερα εμπόδια, τόσο λιγώτερες εταιρείες, τόση λιγώτερη εξειδίκευση, τόση κατώτερη ποιότητα δικηγορικών υπηρεσιών. Αλλά και εμάς μας συμφέρει: η ισχύς εν τη ενώσει.
16 Φεβρουαρίου 2008 στο 9:44 μμ |
Οι προτάσεις έχουν πολύ ενδιαφέρον και οπωσδήποτε τις χαρακτηρίζει δυναμισμός.
Συμφωνώ απόλυτα με την υπ’ αριθμ. 5 πρόταση περί κατάργησης των εξετάσεων ασκουμένων.
Η υπ’ αριθμ. 1 πρόταση έχει ενδιαφέρον μεν, θεωρώ ωστόσο ότι πιο άχρηστη είναι η σύνταξη των συμβολαίων από τους συμβολαιογράφους. Ο πολίτης (συνήθως) δεν είναι σε θέση να κάνει έλεγχο τίτλων. Κατά την γνώμη μου, το ορθότερο θα ήταν να καταρτίζεται η δικαιοπραξία με συμμετοχή των δικηγόρων των δύο μερών και κατόπιν εγγραφή αυτής στο κτηματολόγιο, το οποίο θα έπρεπε κατόπιν να ελέγχει τα πολεοδομικά ,φορολογικά, κρατήσεις, τέλη και όλα τα υπόλοιπα.
Ως προς το σύστημα της κατώτατης αμοιβής διαφωνώ. Η καταργήση του θα οδηγούσε σε ακραία φαινόμενα «διαδρομισμού», ενώ το ισχύον σύστημα διευκολύνει τους δικηγόρους που έχουν δικηγορική ύλη να πληρώνουν τις εισφορές τους ταχύτερα σε σχέση με τους ανενεργούς δικηγόρους, άσε που μειώνει και την φοροδιαφυγή.
Η κατάργηση της οργάνωσης των δικηγόρων σε πρωτοδικεία είναι κατά τη γνώμη μου ορθή, άλλωστε ήδη υπάρχει πίεση από το κοινοτικό δίκαιο και σύμφωνα με τις εφημερίδες, η επιτροπή ανταγωνισμού έχει προβεί σε σχετικές ενέργειες.
Όσον αφορά τώρα τις δικηγορικές εταιρείες, θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες προστατευτικές ρυθμίσεις. Π.χ.: έστω ότι οι δικηγορικές εταιρείες είναι κεφαλαιουχικές και υπάρχει σε εξέλιξη δίκη κατά ενός πολυεθνικού κολοσσού. Μήπως θα είναι εφικτή η αγορά της κεφαλαιουχικής δικηγορικής εταιρείας που έχει αναλάβει την εκπροσώπηση του αντιδίκου του ¨κολοσσού» από τον τελευταίο ενώ η δίκη θα βρίσκεται σε εξέλιξη;
Τέλος, διαφωνώ ως προς την κατάργηση του μερίσματος. Το μέρισμα είναι χρήμα του δικηγόρου από τις παροχές που δίνει προς τον σύλλογο. Εάν υπάρχει κάτι φορομπηχτικό στους πόρους από τους οποίους προέρχεται το μέρισμα δεν το ξέρω, αν υπάρχει να το ξανασυζητήσουμε.
Εγώ θα ήθελα να ακούσω και κάτι άλλο από τους συνδυασμούς. Μήπως πρέπει να αυξηθεί το ωράριο των δικαστηρίων (με αύξηση των αποδοχών των γραμματέων), όπως και οι δικάσιμοι τόσο στην αστική όσο και στην ποινική δικαιοσύνη, παράλληλα με την αποποινικοποίηση (για την οποία υπάρχει ουσιαστικά σιωπή λόγω προσπάθειας αποφυγής της περίφημης «μείωσης της δικηγορικής ύλης»);
Ευχαριστώ για την ευκαιρία ταξινόμησης των σκέψεων μου και εάν υπάρχει όρεξη και χρόνος να τα κουβεντιάσουμε!.
17 Φεβρουαρίου 2008 στο 9:14 πμ |
Κρουσάδερ Ράββιτ,
«Συμφωνώ απόλυτα με την υπ’ αριθμ. 5 πρόταση περί κατάργησης των εξετάσεων ασκουμένων.»
Επικουρικά υποστηρίζω να καταργηθούν, η βασική μου σκέψη είναι να γίνουν σοβαρές εξετάσεις!
«Ως προς το σύστημα της κατώτατης αμοιβής διαφωνώ»
Το θέμα όμως δεν είναι τι συμφέρει τους δικηγόρους, είναι και τι συμφέρει την κοινωνία. Εγώ τουλάχιστον δεν αντιλαμβάνομαι τον σύλλογο ως συντεχνία (με την κακή έννοια) και δεν με ενδιαφέρει ως τέτοιος. Οι κατώτατες αμοιβές έχουν νόημα μόνο αν είναι ανώτερες από το σημείο ισορροπίας προσφοράς και ζήτησης, δηλαδή δημιουργούν αναπόφευκτα μαύρη αγορά, που κάποιοι την χαρακτηρίζουν αντισυναδελφική, και απαγορεύουν εντολές στις οποίες συμφωνούν και οι δύο συμβαλλόμενοι. Και όχι, δεν θεωρώ ότι κάθε πρεζόνι που παραπέμπεται στο ΤριμΕφΚακ έχει να πληρώση ένα χιλιάρικο ή να αντιμετωπίση τον κίνδυνο, γιατί περί κινδύνου πρόκειται, του αυτεπάγγελτου διορισμού συνηγόρου.
«άσε που μειώνει και την φοροδιαφυγή»
Χαχα, καλό το αστείο. Όλοι ξέρουν ότι ο μόνος τρόπος να μην φοροδιαφεύγουν οι δικηγόροι είναι οι αποδείξεις να περνάνε στα έξοδα της εφορείας των εντολέων, ώστε να έχουν κίνητρο να τις ζητάνε, πράγμα που οι σοφοί σύλλογοι απέτρεψαν με σθένος να συμβή στην τελευταία φορολογική μεταρρύθμιση.
«Όσον αφορά τώρα τις δικηγορικές εταιρείες, θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες προστατευτικές ρυθμίσεις»
Ναι, κανένα πρόβλημα, δεν υποστηρίζω να εξομοιωθούν πλήρως με α.ε. π.χ. Πρέπει να τους επιτραπή όμως ένας πιο περιουσιακός χαρακτήρας, αλλιώς θα απαρχαιωθούν από τις εξελίξεις. Ήδη, πηγαίνοντας σε κάποιες μεγάλες εμπορικολογικές δικηγορικές εταιρείες, γνωρίζεις ότι δεν θα ασχοληθή με την υπόθεσή σου ο εταίρος, εμπιστεύεσαι όμως το όνομα και την φήμη της εταιρείας. Προς τα εκεί πρέπει να κινηθούμε.
«Τέλος, διαφωνώ ως προς την κατάργηση του μερίσματος»
Πρότεινα κατάργηση του μερίσματος μόνο για τους δικηγόρους άνω της δεκαετίας. Δεν αντιλαμβάνομαι το νόημα του να παίρνη μέρισμα ίδιο με μένα ο εργοδότης μου δικηγόρος, ο μεγαλοκαρχαρίας με το πούρο κ.λπ. κ.λπ. Ας παίρνουν μέρισμα οι παρά Πρωτοδίκαις και οι παρ’ Εφέταις από εισφορές κυρίως των παρ’ Αρείω Πάγω. Το μέρισμα έτσι θα είναι και σημαντικά υψηλότερο, αλλά και θα λειτουργή ως ικανοποιητικό αντιστάθμισμα στην πλήρη συμβατική ελευθερία που επικρατεί στις εργασιακές σχέσεις: εύκολα απολύεσαι, εύκολα προσλαμβάνεσαι, αλλά σε κάθε περίπτωση έχεις να υπολογίζης σε ένα αξιοπρεπές μέρισμα.
«Μήπως πρέπει να αυξηθεί το ωράριο των δικαστηρίων (με αύξηση των αποδοχών των γραμματέων)»
Γιατί, οι δικαστές δεν έχουν ψυχή; 🙂 Το ωράριο έπρεπε να είχε αυξηθεί χτες, όποιος γραμματέας διαφωνεί να ζητήση μετάταξη, δεν θα καταδικαζώμαστε στο ΕΔΔΑ επειδή οι γραμματείς βαριούνται να δουλέψουν!
Όσο για την απεγκληματοποίηση, θα επανέλθω με ένα (μακρύ) κατάλογο των καταργητέων διατάξεων να φρίξης!
17 Φεβρουαρίου 2008 στο 1:40 μμ |
Αθανάσιε,
Υποστηρίζεις να γίνουν σοβαρές οι εξετάσεις των ασκουμένων στο ΔΣ, χωρίς όμως να διευκρινίζεις τί εστί σοβαρότητα σε μια εξεταστική διαδικασία. Θα συμφωνούσες όμως, ότι η σοβαρότητα των εξετάσεων είναι αλληλένδετη με τη σοβαρότητα της δικηγορικής άσκησης.
Έτσι, αν υποστηρίζεις σοβαρές εξετάσεις πρέπει να υποστηρίξεις προηγουμένως και ένα σοβαρό (πέμπτο) έτος φοίτησης σε ειδική «σχολή δικηγόρων» και όχι στα Πανεπιστήμια, που θα αντικαθιστά κατ’ουσίαν την σημερινή «άσκηση». Η τελευταία μόνο άσκηση στο επάγγελμα δεν είναι (αλλά είναι εκμάθηση του φωτοτυπείν, του ψήνειν καφέδες για τον δικηγόρο που μας έκανε τη χάρη και δέχθηκε να μας ασκήσει-ξεσκίσει και του επικολλάν μεγαρόσημα). Άσε που μερικοί άτυχοι -όπως εγώ- ουδέποτε πληρώθηκαν για την άσκησή τους.
Εκείνο που χρειάζεται είναι το εξής: Όσοι νομικοί αποφασίσουν να γίνουν δικηγόροι να μάθουν τα πρακτικά της δικηγορίας με αποτελεσματικό και πλήρη τρόπο και, μάλιστα, ισότιμα: όχι ας πούμε ο ένας -επειδή το γραφείο που πήγε είχε πρόθυμο και μεταδοτικό αφεντικό ή αφεντικό-μπαμπά και πολλή ύλη- να μάθει τα πάντα και ο άλλος επειδή έπεσε σε απρόθυμο ή σε εξαιρετικά εξειδικευμένο δικηγόρο, να βγει στην πιάτσα χωρίς τις βασικές γνώσεις (γιατί τότε θα μείνει μια ζωή υπάλληλος άλλων δικηγόρων και δεν θα μπορεί να κάνει ποτέ μόνος του αρχή). Όλοι πρέπει να μάθουν όλα τα βασικά πρακτικά στοιχεία της δικηγορίας και να τα μάθουν καλά και έγκυρα. Και κατόπιν να εξεταστούν αποκλειστικά σε αυτά και όχι στις θεωρητικές νομικές γνώσεις που διδάχτηκαν στο Πανεπιστήμιο.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε επιτέλους ότι καλός δικηγόρος δεν είναι ο καλός νομικός. Θα έλεγα ότι το δεύτερο είναι αναγκαίος αλλά ανεπαρκής όρος για το πρώτο. Και κάποιοι θα υποστήριζαν ότι δεν είναι καν αναγκαίος όρος.
28 Φεβρουαρίου 2008 στο 5:58 μμ |
Πρωην Σχολή Ευελπίδων, πολη Αθήνα, ο χώρος των 16 κτιρίων εντός των οποίων καθημερινά απονέμεται δικαιοσύνη από τους λειτουργούς της (οχι δεν θα ομιλήσω για παραδικαστικό κλπ).
θα μιλήσω για την ταπεινή καθημερινότητα που βιώνουν οσοι επισκεπτονται τους ανωτέρω χώρους, υπο οιαδήποτε ιδιότητα, (εκτός της ιδιότητας των δικαστικών λειτουργών, αυτοί τυγχάνου άλλης μεταχείρισης). Το υπουργείο δικαιοσύνης είναι αρμόδιο για τις κτιριακές εγκαταστάσεις που επαναλαμβάνω καθημερινά επισκεπτονται χιλιάδες πολίτες. Οι κοινόχρηστοι χωροι υγεινής τα τελευταία δέκα χρόνια, που εξυπηρετούν τους «πληβείους», αλλά καμία δημοσιογραφική καμερα δεν εχει επισκεφθεί (δεν πουλάει μάλλον), εάν υπήρχαν σε κατάστημα ιδιωτικό, ή σε επιχείρηση, θΑ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΣ ΕΙΧΑΝ ΚΟΨΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ! Λυμνάζουν υγρά αμφιβόλου προέλευσης, όλες μα ολες οι πόρτες εινα σπασμένες για να τις αγγίξεις πρέπει να φορά γάντια, τα ειδη υγιεινής κατ’ εφημισμό ονομαζονται ετσι (θυμαται κανείς τις τουρκικες τουαλέτες που υπήρχαν σε παλιά κτίρια? ε εκεί μπορείτε ακόμα να τις συναντήσετε). Αν κανεις διαπράξει το ατόπημα (ηλικιωμένοι άνθρωποι, ανθρωποι με ειδικές ανάγκες, οι υπολοιποι ας επισκεφθούν καλύτερα το πλαινό άλσος) να επισκεφθεί αυτους τους χώρους θα νιώσει τέτοια ξεφτίλα και πόση σημασία εχει σήμερα έτος 2008 που ολοι φωνάζουν για υψηλές ελευθερίες, περιβάλλον και αλλα σημαντικά (και καλά κάνουν) να μην βλεπει κανείς μα κανείς οτι παταμε μεσα στα σκατά, στο χωρο που αποδίδεται η δικαιοσύνη! εβλεπα τις προάλλες οτι από τα κονδύλια του Υπουργείου Πολιτισμού εγκρίθηκε η ανάγκη δαπάνης ποσού περίπου 146.000 ευρώ επί (4 ή κάτι περισσότερο) για εκδηλώσεις σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, καλά δεν περισσεύει τίποτα τοσα χρόνια για ανάγκες καθημερινές συνηφασμένες με το αισθημα αξιοπρέπείας το τοσο ποδοπατημένο από ακριβώς αυτές τις μικρές καθημερινότητες που ολοι μας ανεχόμαστε και θυμώνουμε και μετά …. σιωπή! Η Υγειονομική Υπηρεσία δεν εχει ακούσει ποτέ τίποτα? δεν επισκέπτεται αυτούς τους χώρους? αυτοι οι άνθρωποι ( οι καθαρίστριες) που καλούνται να δουλέψουν εκεί μέσα, πως διασφαλίζουν την υγεία τους? και όλα αυτά εκεί που κόπτονται όλοι μα ολοι για ελευθερίες και δικαιωματα. Σεβασμός και οχι δήθεν, απλά πράγματα πρέπει να τα συζητάμε λες και ήμαστε ΄…τι να πω άλλο.
11 Φεβρουαρίου 2011 στο 1:18 πμ |
[…] προηγούμενες δικηγορικές εκλογές και φαίνεται ότι οι τοτινές μου ευχές εισακούονται, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους […]